Во последниве години, нанотехнологијата на лекови е популарна нова технологија во технологијата за подготовка на лекови. Нанолекови како што се наночестички, топчестички или нанокапсули како систем на носители, а ефикасноста на честичките на одреден начин заедно по лекот, исто така, може да се направи директно до техничката обработка на наночестички.
Во споредба со конвенционалните лекови, нано-лековите имаат многу предности кои се неспоредливи со конвенционалните лекови:
Лек со бавно ослободување, кој го менува полуживотот на лекот во телото, продолжувајќи го времето на дејство на лекот;
До специфичен целен орган може да се допре откако ќе се претвори во воден лек;
За да се намали дозата, да се намали или елиминира токсичниот несакан ефект под претпоставка за обезбедување на ефикасноста;
Механизмот на мембрански транспорт е променет за да се зголеми пропустливоста на лекот за биофилмот, што е корисно за трансдермалната апсорпција на лекот и зголемување на ефикасноста на лекот.
Значи, за тие потреби со помош на носач за испорака на лекови до специфични цели, да се даде улога на третман во однос на нанолековите, дизајнот на носачот за подобрување на ефикасноста на таргетирањето на лековите е клучен.
Неодамна, во вестите беше објавено дека истражувачите од Универзитетот во Нов Јужен Велс, Австралија, развиле нов метод кој може да го промени обликот на нано-носачот на лекови, што ќе помогне во транспортот на лекови против рак ослободени во туморот, со што ќе се подобри нивниот ефект.
Полимерните молекули во раствор можат автоматски да формираат везикули со шуплива сферична структура на полимерот, што ги има предностите на силна стабилност, функционална разновидност и широко се користи како носител на лекови, но, за разлика од бактериите и вирусите, во природата постојат цевки, прачки и несферични биолошки структури кои полесно влегуваат во телото. Бидејќи полимерните везикули тешко формираат несферична структура, ова до одреден степен ја ограничува способноста на полимерот да достави лекови до нивната дестинација во човечкото тело.
Австралиските истражувачи користеле криоелектронска микроскопија за да ги набљудуваат структурните промени на полимерните молекули во раствор. Тие откриле дека со промена на количината на вода во растворувачот, обликот и големината на полимерните везикули може да се прилагодат со промена на количината на вода во растворувачот.
Водечкиот автор на студијата и Институт за хемија на бор пар сол при Универзитетот во Нов Јужен Велс, изјави: „Овој пробив значи дека можеме да произведеме полимерни везикули чиј облик може да се менува со околината, како што се овалните или тубуларните, и пакувањето на лекот во нив“. Прелиминарните докази сугерираат дека поприродните, несферични нано-носачи на лекови имаат поголема веројатност да влезат во туморските клетки.
Истражувањето беше објавено онлајн во најновото издание на списанието „Nature Communications“.
Време на објавување: 04.07.2022